Er kunnen zich tijden voor doen dat alles je even tegenzit. Het verlies van een baan, een scheiding, een overlijden, of de koek is gewoon op, je kunt niet meer. En als je echt pech hebt, gebeurt dit allemaal tegelijk en naast elkaar. Een crisis is als een bom die af gaat, en die machteloos doet opschrikken. Want bij wat er gebeurt ervaar je geen controle.
Het kan zich in alle soorten en maten manifesteren, en ieder komt het wel eens tegen. Dan nemen wij tijd om te rouwen, maken opnieuw de balans op, en lopen door. Maar toch, het kan ook net even te veel zijn, en te lang duren. Alles zit dan tegen. Pogingen om jezelf eruit te halen, blijken tevergeefs. Je bent op, leeg en voelt de niet aflatende schaduw dreigend boven je hoofd hangen. Het uitzicht is verdwenen. Een burn-out ligt op de loer.
Toch kan een crisis ons veel voordelen opleveren wanneer wij die met alle bijkomende gevoelens, erkennen en zonder verzet accepteren. Want juist daardoor zal het loslaten om plaats te maken voor vernieuwde kracht, inzichten, inspiratie en mogelijkheden. De ontkenning, het verzet ertegen, het anders willen, doet ons eraan vasthouden. Het levert nog meer strijd op. Je wordt dan net iets te veel uitgedaagd. Dan is het de kunst om op de stroom mee te bewegen. Te laten zijn en te accepteren.
Als wij ons kunnen en durven overgeven zonder verzet, dan werkt dat louterend, bevrijdend. Wij laten ons dan niet ringeloren door ervaringen en teleurstellingen. We kunnen de pijn toelaten, de angst zonder daar een contract mee te sluiten. Ja zeggen tegen het leven, is ook ja kunnen zeggen tegen de dood, tegen het onrecht, tegen de machteloosheid. Dat betekent niet dat je vanuit slachtofferschap de schouders ophaalt. Integendeel. Het betekent dat je vanuit gewaarzijn accepteert, open durft te zijn in overgave zonder jouw doelen uit het oog te verliezen.
Wanneer er geen vertrouwen is, ontstaat er de neiging om het gevoel van onbehagen te vermijden en te onderdrukken. Ook vast blijven houden aan gewoontes en situaties die niet bijdragen aan het eigen geluk, is daar een gevolg van. Het vermijden van het gevoel van onbehagen kan makkelijker zijn, dan de confrontatie ermee die om verandering vraagt, maar waarin men niet gelooft. Dit gaat ten koste van de eigen vitaliteit op psychologisch en fysiek niveau. Het positieve van een crisis, is dat het ons vaak dwingt om in de spiegel te kijken. En los leert laten opdat er ruimte ontstaat voor iets nieuws.
De dood behoort bij het leven. Het oude maakt dan plaats voor het nieuwe. Vasthouden aan wat losgelaten wilt worden, volharden in iets wat niet meer werkt, gaat ten koste van de eigen vitale ruimte. De ruimte die nodig is om nieuw leven te laten ontstaan. De natuur leert ons de wisselwerking tussen deze seizoenen in onszelf te begrijpen. Zoals de herfst ons laat zien dat alles uiteindelijk los gelaten wilt worden om tot nieuw leven te komen in de lente.
Wanneer wij de oude situatie erkennen voor wat het was, kunnen wij onze lessen eruit halen en het een plek geven. Wanneer wij ons vertrouwen geven aan de toekomst kunnen wij het oude loslaten, en ons open stellen voor het nieuwe wat gaat komen. Beginnen met een schone lei en nieuwe ogen. Wanneer wij de innerlijke herfst accepteren kunnen wij er ook weer de schoonheid van zien. Het verdriet ruimt op, de angst verdwijnt, en de leegte maakt plaats voor nieuwe impulsen en mogelijkheden.
Wanneer wij los kunnen laten treedt de winter binnen. De stilte ontstaat. Gedachten, vragen, emotie, alles is tot rust gekomen. Het is, het was, zoals het is en is geweest. Er is geen verzet, geen ontkenning. De dood is toegelaten. Het leven is ingeslapen. En maakt zich klaar om vanuit nieuwe impulsen weer tot bloei te komen in de lente.
Wanneer mensen de herfst in zichzelf niet goed doorlopen, wordt de winter vaak als depressie ervaren. Ontkenning van wat is. Rusteloosheid, leegte, weg willen lopen van situaties. Er niet naar willen kijken. Niet kunnen bezinnen. De innerlijke winter laadt juist op wanneer alles er kan en mag zijn, in totale acceptatie van wat er nu eenmaal is. Dan komen er nieuwe impulsen tot leven. Het forceren vanuit het anders willen, je in bochten wringen om iets tot stand te brengen heeft geen zin. Het leven ontstaat vanzelf van binnenuit. Wanneer alles is losgelaten, ontstaat er een wil, een drijfveer, een idee die nieuwe invulling gaat geven aan het leven in de lente. Wanneer wij onze innerlijke seizoenen goed doorleven, zijn wij in de zomer weer een beetje sterker, wijzer, gelouterd en daarmee vernieuwd. Wanneer mensen niet goed door de herfst en daarmee de winter zijn gekomen, is er geen ruimte gemaakt voor nieuwe impulsen en ideeën. Men zit te vol met wat niet losgelaten wilt worden.
Claudia Chielie
Trainer, Coach, Procesbegeleidster
27 oktober 2013
Flow & KernKracht
Discover and achieve
the best you hide to be
©2005 evolve-tc
Flow & KernKracht
Discover and achieve
the best you hide to be